Een nieuw geluid, een nieuwe urgentie en een nieuwe look. Er was een tijd dat popmuziek synoniem stond voor constante verandering en ontwikkeling. De Haarlemse singer-songwriter Yorick van Norden is daar diep van doordrongen. Een mooi plannetje om een plaat te gaan opnemen in de legendarische Abbey Road Studio’s in Londen werd gedwarsboomd door een pandemie en zijn lockdowns. In zekere zin stond heel zijn leven al een tijdje op z’n kop. Gezondheid, ziekte en dood hadden daar een groot aandeel in. Maar waarom stilzitten als je in de tussentijd ook in eigen land een andere plaat kan maken? Dát is Playing By Ear geworden, zijn derde soloalbum, dat zich laat kenmerken door veel persoonlijkere teksten en een ander, fris en tijdloos geluid.

De Engelse term Playing By Ear slaat op twee zaken. Enerzijds letterlijk: ‘muziek maken op gehoor, improviseren.’ Anderzijds figuurlijk: ‘meebuigen met het leven zoals het komt en je plannen aanpassen.’ Plan B dus! Bekijk ook eens het artwork. Je ziet een luchtfoto van dat ene witte huisje met het rode dak dat aanvankelijk gespaard werd door de lavastroom bij de recente vulkaanuitbarsting op het Canarische Eiland La Palma. Yorick: ‘Dat huisje, dat ben ik. Terwijl overal om me heen lava stroomt. Playing by ear.’

Albumopener en eerste single Empty Words is een eerste bewijs van een nieuwe vorm en inhoud. Terwijl de polarisering in de politiek en de maatschappij maar blijft voortduren komt Yorick van Norden met dit tijdloze nummer waarin hij een fris en urgent geluid laat horen. Het gitaargeluid en het ‘pamflettisme’ in de tekst stamt van de postpunk van begin jaren tachtig en de buitenaardse klanktapijten van geluidsmagiër Tom Broshuis (ex-Mister and Mississippi) voeren ons ontegenzeggelijk naar het heden.

De teksten op Playing By Ear zijn sterk autobiografisch. ‘Ik lees eigenlijk nooit een roman, uitsluitend non-fictie,’ zegt hij. ‘Het ligt me daarom eigenlijk veel beter om over mijn eigen leven te vertellen.’ En te vertellen heeft Yorick genoeg. Nothing’s Ever Planned, met Albert Einstein, Charles Darwin, Charlie Chaplin en Donald Trump samen in één liedje, gaat over tijd, vergankelijkheid en klimaatverandering met als boodschap dat de toekomst en het leven zich nooit helemaal laten plannen door de mensheid.

Aan het begin van de coronapandemie in voorjaar schreef hij op een ochtend aan de keukentafel Let It Roll om mensen die het zwaarder hadden dan hijzelf te steunen en te vragen moed te houden. ‘Het liedje kwam er eigenlijk in één keer uit, tekst en muziek. Ik had er een soort druggy 70’s David Crosby gevoel bij,’ zegt hij. Het verschil was dat Yorick een kopje thee dronk. Het resultaat is een dromerig popnummer met de heerlijke lome traagheid van 10CC’s I’m Not In Love.

Gezondheid ziekte en dood spelen ook een grote rol in een andere sleutelsong op het album. ‘Toen mijn oom in 1992 op 29-jarige leeftijd verongelukte werd bij toeval ontdekt dat hij leed aan cystenieren, een erfelijke nieraandoening. Na familie onderzoek bleken ook mijn oma en moeder genetisch behept. Na een tweede mislukte niertransplantatie overleed mijn moeder in 2018. Op wat haar zestigjarige verjaardag had moeten zijn schreef ik het liedje Part Of Me.’ Het confronteerde hem ook met zijn eigen sterfelijkheid. De dreiging van de nierziekte hangt immers boven zijn hele familie. ‘M'n 29-jarige zusje zat noodgedwongen een jaar lang thuis en is in afwachting van een niertransplantatie. Om haar een hart onder de riem te steken schreef ik het liedje Maybe Tomorrow.’

Tot slot nog even een blik op het verleden: zijn laatste album The Jester (2018) werd lovend ontvangen door het vaderlandse journaille (De Volkskrant: ‘Zo aanstekelijk dat je de nieuwe Paul McCartney er gerust even voor laat liggen.’ OOR: ‘De perfecte popplaat, een muzikaal hart-en-ziel meesterwerk.’). De plaat was ook genomineerd voor een Edison in de categorie Alternative.

Van Norden staat tevens bekend als een groot popkenner, hetgeen zowel tot uiting komt in zijn twee Unsung Heroes coveralbums met Excelsior-stalgenoot Anne Soldaat als in frequente optredens op radio en tv. Playing By Ear is al Yoricks derde soloalbum. Wat begon als een plan B groeide uit tot een ijzersterke toevoeging aan zijn oeuvre. We kijken reikhalzend uit naar Abbey Road, maar kunnen ons hier nog lang mee zoet houden. Daarbovenop is er nog de albumtour met een zeskoppige band eind 2021 met een mogelijk vervolg in 2022.