Simon Keats

(NL)

Americana, Folk, Pop

Na de ‘L.A. Sessions’ ep (2015) en de albums ‘Time (2010) en ‘Space’ (2017), bleef Simon Keats zijn repertoire uitbreiden met smaakvol vormgegeven pareltjes. Voor het seizoen 2018/2019 zijn een serie nieuwe singles gepland, waarvan ‘Free’ de eerste is. Voor de muzikale begeleiding doet hij een beroep op Benelux’ finest: Maarten van Damme op gitaar (Racoon, Wende Snijders, Stevie Ann), Arjan Spies op basgitaar (The Kik, The Kryng, Les Robots) en Wim Geenen op drums (Admiral Freebee, Hans Hanneman, Mint).

Hoewel Keats erg trouw is aan het genre, is het onmogelijk om Simon Keats in een hokje te stoppen. Want wie besluit een dance-event te hacken en voor 10.000 danceliefhebbers op te treden of een maand lang in Los Angeles te bivakkeren zonder geld of contacten?

Wie besluit een talkshow in het leven te roepen en bekende artiesten als Benjamin Herman, Frans Duijts, Danny Vera en Lucky Fonz uit te nodigen, of een plaat op te nemen in New York met zijn sixties held Eric Andersen?

Maar laat je niet voor de gek houden door de bravoure. Zijn liedjes zijn breekbaar, eerlijk en puur; sfeervolle Americana op z’n best!

(EN)

Americana, folk, pop

After his ‘L.A. Sessions’ ep (2015) and his ‘Time’ (2010) and ‘Space’ (2017) albums, he has continued to expand his repertoire with several tastefully styled gems. In the 2018/2019 season he plans a series of new singles, of which ‘Free’ is the first. For musical support, he has called on Benelux’s finest: Maarten van Damme on guitar (Racoon, Wende Snijders, Stevie Ann), Arjan Spies on bassguitar (The Kik, The Kryng, Les Robots) and Wim Geenen on drums (Admiral Freebee, Hans Hanneman, Mint).

Though Keats is very loyal to the genre, it stil is impossible to pigeonhole him, because who decides to hack a dance event to perform for 10,000 dance fans or to spend a month in Los Angeles without contacts or money?

Who decides to start a talk show with his brother and invite famous guests like Benjamin Herman, Frans Duijts, Lucky Fonz and Danny Vera and who decides to record a song in New York with his 60s hero Eric Andersen?

But don’t let the bravura fool you. His songs are fragile, honest and pure; atmospheric Americana at its best.